کد مطلب:44534 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

درباره شانس و قسمت توضيح دهيد آيا قبولي در امتحان، شكست در ازدواج و... مؤثر است؟

1. شانس و قسمت، آن گونه كه در جامعه مطرح است; حقيقت ندارد.

2. در معارف اسلامي، مفاهيمي از قبيل قضا، قدر، دُعا، انجام كارهاي خير و تأثير آن در پيشبرد برخي از امور زندگي انسان و... مطرح است.

3. به طور خلاصه، قضا بدان معنيَ است كه اگر همه علتها در زمينههاي تحقق امري فراهم باشد، آن امر به طور حتم محقق خواهد گرديد. قدر نيز بدين مفهوم است كه خداوند حكيم امور عالم را در قالب اندازهگيريهاي دقيقي قرار داده است. كه امور فوق، در چهارچوب آن نظمبنديها جريان دارد. مثلاً اندامهاي بدن انسان را با وجود او متناسب قرار داده است و اشيايي هم كه در اطراف انسان است، با او متناسب است; مانند نور، حرارت، فاصلة زمين تا خورشيد. پس همه اينها حساب شده است. زمينههاي افعال اختياري انسان هم به همين گونه است ماند اعضأ و جوارح او.(الميزان، علامه طباطبايي;، ج 13، ص 38، مؤسسه الاعلمي، بيروت / نيز ر.ك: همان، ج 19، ص 90.)

4. اعتماد به نفس همراه با دل بستن به نيروي پايانناپذير الهي، اميدوار بودن به جاي يأس و افسردگي، رو به رو شدن برنامهريزي شده با فراز و نشيبهاي زندگي، افزودن دامنة آگاهيهاي خود به منظور گزينش مصلحتهاي معقول، دعا و راز و نياز به درگاه خداوند آن هم با شرايط ويژة آن، انجام كارهاي خير و گرهگشايي از مشكلات ديگران و... از راه كارهاي منطقي و نيز برخاسته از باورهاي ديني است كه بيترديد در پيشرفت زندگي انسان تأثير به سزايي دارد.

5. بالاخره نكته آخر آن كه ما بايد براي شانس و قسمت تعريفي داشته باشيم و اينكه چه عناصري را براي برشمردن امري به عنوان شانس و قسمت لازم ميدانيم. به عنوان نمونه، ممكن است كسي معتقد باشد از اين كه چون دختر هستم و در شهر دوري از كنكور قبول نشدم، شانس آوردم و يا در قضيه ازدواج بر اين باور باشد از اين كه با پسري كه ازدواج كردهام كه گرچه دارايي و حتي شغل آنچناني ندارد اما شخص مؤمن و مسئوليت شناس است، شانس آوردم. در همين دو مثال ياد شده، ممكن است شخص، درست نقطه مقابل آن فكر كند. از اين رو، تلقّي امري به عنوان شانس، به طور عمده بسته به باورهاي شخص است و اين كه مسايل را از چه دريچهاي مينگرد. هرچند متأسفانه، معمولاً انسانها در دام باورهاي غلط جامعه گرفتاري آيند و با آنها هم نوا ميگردند. معيارهاي حاكم بر جامعه، لزوماً به معني هماهنگي آنها با معيارهاي صحيح ديني و عقلاني نيست. خوب، بلكه ضروري است به جاي غلطيدن در اشتباهات فكري حاكم بر جامعه، تعريفي صحيح و منطقي براي شانس و قسمت داشته باشيم. نيز، امور خود را در مسيري كه دين و عقل و فطرت صحيح انساني، راهنماگر آن است، جهت دهيم كه در اين صورت به وظيفه خود عمل نمودهايم. انجام امور بر اساس وظيفه ديني و عقل و فطرت ناب انساني، بسي منطقيتر از به انتظار شانس و قسمت نشستن است. اگر مدار حركت ما، محوري باشد كه ذكر گرديد; در آن صورت هر آنچه اتفاق افتاد را، بدان تن در دهيم كه موافق با قضا و قدر الهي هم همين است. و درباره آنها هيچ اعتراضي نداشته باشيم و از اين كه به شانس و قسمت بد گرفتار آمدهايم، حسرت نخوريم. در صورتي كه بدون بهرهگيري از راهكارهاي منطقي ديني و عقل و فطرت صحيح انساني، اقدام كرديم، بدانيم آنچه واقع شد نتيجه اين حركت ناصحيح ما بوده است.